MASTERS ຜູ້ທີ່ taugh ຂ້າພະເຈົ້າ“ VO COC”

Hits​: 721

ຮຸ່ງ NGUYEN MANH

       ປື້ມສິລະປະຫັດຖະ ກຳ ຫຼາຍຫົວໄດ້ຖືກຂຽນແລ້ວ, ແຕ່ມັນກໍ່ເປັນເລື່ອງແປກທີ່ສາຂາສິລະປະການແພດແມ່ນຂຽນໂດຍສາສະດາຈານ ໝໍ, ຊື່ວ່າ“Vo ໂຄ” ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ແຟນໆໃນເລື່ອງເລື່ອງ swordsmanship ຂອງ Kim Dung ຄິດເຖິງທັກສະສິລະປະການຕໍ່ສູ້ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່“ Ham Mo Cong” - ເຊິ່ງເອີ້ນກັນວ່າ Cap Mo Cong (cap mo ໝາຍ ຄວາມວ່າ“ ຄັນຄາກ” ໃນພາສາຈີນ) ຫລື Tay Doc Au Duong Phong ໃນການເຮັດວຽກ Anh Hung Xa Dieu ທີ່ຫຼາຍປີທີ່ຜ່ານມາປະຊາຊົນໃນເມືອງ Saigon ແລະປະຊາກອນໃນເກືອບຫົກແຂວງພາກໃຕ້ໄດ້“ ຮັກແພງ”. ໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ຍິນລາວເລີ່ມຕົ້ນເລົ່ານິທານຕ່າງໆດ້ວຍຈອກຊາຂົມ. ມື້ນີ້, ພວກເຮົາມີຄວາມຍິນດີທີ່ຈະແນະ ນຳ ບົດຂຽນຂອງ Assistant Assistant, Doctor ຫງວຽນແມ້ງຮຸ່ງ - ຂຽນຄືນປະຫວັດສາດ, ວັດທະນະ ທຳ, ພາສາ, Sino - ພາສາຫວຽດນາມ, Sino - ພາສາຍີ່ປຸ່ນແລະຫວຽດນາມສຶກສາດ້ານສິລະປະ - ໃຫ້ຜູ້ອ່ານທັງພາຍໃນແລະຕ່າງປະເທດໄດ້ມ່ວນຊື່ນ.

        ແມ່ນ​ຫຍັງ "Vo ໂຄ”? ນັ້ນແມ່ນຊື່ທີ່ຂ້ອຍເອີ້ນດ້ວຍຕົນເອງເມື່ອເຫັນ "ຮູບຮ່າງ" ຂອງມັນຫຼາຍກວ່າການຮັບຮູ້ຕົ້ນ ກຳ ເນີດ - ຈາກປ່າດົງດິບຫລືທົ່ງໄຮ່ທົ່ງນາ - ທີ່ຈະຕັ້ງຊື່ໃນບັນດາ "ຄົນຂັບລົດ knight”. ສິລະປະຫັດຖະ ກຳ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າແນະ ນຳ ແມ່ນ“ ສິລະປະ - ສິລະປະການໄກ່ປ່າ” ຫຼື“ ວໍ້ - ສິລະປະສະ ໜາມ”,“ vđườđườngphố - ສິລະປະມວຍຕາມຖະ ໜົນ”,“ ສິລະປະຫັດຖະ ກຳ ທີ່ຕາບອດ”, ຫຼື“ viang gồhồ - ສິລະປະຫລອກລວງ”?!

       ໃນຊ່ວງໄວ ໜຸ່ມ ຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຫັນຜູ້ໃດສະແດງສິລະປະແບບນີ້, ພຽງແຕ່ຮັບຟັງ, ພຽງແຕ່ເບິ່ງ ຮູບແບບເສືອ (ແບບເສືອ), ແບບຟອມ Monkey (ແບບລິງ) ຮູບແບບງູ (ແບບງູ) ຫຼື ແບບຟອມ Phoenix ດ້ວຍມືຍົກສູງປີກ. ໂດຍທົ່ວໄປ, ມະນຸດມັກຈະລຽນແບບເຄື່ອນໄຫວ, ການກະ ທຳ ຂອງສັດເພື່ອສ້າງສິລະປະຟ້ອນເປັນຮູບແບບຂອງສັດເພື່ອຕໍ່ສູ້ປ້ອງກັນຕົວເອງໃນເບື້ອງຕົ້ນ. ແຕ່ປະຊາຊົນບໍ່ຄ່ອຍສົນໃຈກັບຄັນຄາກ. ເຂົາເຈົ້າອະທິບາຍປະເພດສິລະປະແບບນີ້ຢູ່ Tieu Ngao Giang Ho ຫຼື Anh Hung Xa Dieu ບໍ? ຫລືຈາກປະເທດໃດ ໜຶ່ງ ໃນອາຟຣິກກາ - ເຊິ່ງມີສອງຫົວຄືກັນກັບ rhonoceros - ຫລືໃນອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ - ມີສຽງແຮດ - ເປັນຄວາມລັບທີ່ເຊື່ອງໄວ້, ຫຼືໃນປ່າດົງດິບ, ຫຼືພື້ນທີ່ swampy ຂອງ ghettos ທີ່ບໍ່ດີ?!

        ມັນແມ່ນຕອນບ່າຍ…ຂ້ອຍຈື່ໄດ້. ໃນເວລານັ້ນຂ້ອຍເປັນນັກຮຽນ. ຈາກໂຮງຮຽນຂ້ອຍກັບມາຮອດປະຕູເຮືອນ - ໂດຍທາງລົດໄຟ - ໃນບໍລິເວນປະຕູ 1, ເມືອງໄຊງ່ອນ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບ "ຜູ້ຊາຍຂວດ" ນັ່ງຢູ່ເທິງກ້ອນຫີນ. ຢູ່ດ້ານຫລັງຂອງລາວ - ກະເປົາ, ຢູ່ທີ່ຕີນຂອງລາວ - ເປັນ ໝາ ສີເຫຼືອງ. ລາວນັ່ງຢູ່ຢ່າງງຽບໆ, ເບິ່ງໄປຂ້າງ ໜ້າ ດັ່ງທີ່ບໍ່ໄດ້ສັງເກດເຫັນຂ້ອຍ - ເດັກຊາຍຜູ້ ໜຶ່ງ ທີ່ຢືນຢູ່ທາງ ໜ້າ ຂອງລາວເປັນພະເຈົ້າຂອງດິນ.
- ເຈົ້າ​ມາ​ຈາກ​ໃສ? "bum ບໍ?"

       ແບບສຽງຂອງຂ້ອຍເປັນ“mobster ໃນ Saigon” ເພື່ອຂໍແຈ້ງການຂອງລາວແຕ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ລາວເອົາໃຈໃສ່. ພຽງແຕ່ ໝາ ທີ່ມີລີ້ນຂອງມັນເບິ່ງຢູ່ກັບຂ້ອຍຄືກັບລັກສະນະຂອງມັນທີ່“ ຕ້ອນຮັບ” ໃນນາມຂອງເຈົ້າຂອງມັນ. ສະນັ້ນມັນແມ່ນ "ສຸພາບ" ສະນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າສະຫງົບສຽງ.
- ເຈົ້າເຮັດຜິດບໍ?
- ບໍ່! ພຽງແຕ່ຫຼີ້ນ! ຕົກ​ລົງ?

       ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຕອບແຕ່ຂ້ອຍໄດ້ຍົກຄາງຂອງຂ້ອຍຂຶ້ນມາຖາມຕໍ່ໆໄປ:
 - ເຈົ້າເປັນຄົນກະຕຸກບໍ?

        ລາວໄດ້ຄຸ້ນຫູ, ແຕ່ຕາຂອງລາວ“ ແປກປະຫຼາດ” ຕໍ່ຂ້ອຍ. ສະນັ້ນມັນເປັນການດີທີ່ຈະໃຊ້ກັບລາວ! ຂ້ອຍນັ່ງຢູ່ຂ້າງລາວ. ໝາ ໄດ້ຫາງຫາງຂອງມັນໃຫ້ເປັນສຽງທີ່ເປັນມິດ.

- ເຈົ້າມີເຮືອນບໍ? ລາວສັ່ນຫົວ.
- ດີ! ມັນມືດ, ທ່ານຢູ່ທີ່ນີ້.

       ລາວເບິ່ງຂ້ອຍບໍ?
- ມັນບໍ່ເປັນຫຍັງບໍ?
- ແມ່ນແລ້ວຂ້ອຍຈະບອກຫົວ ໜ້າ ຄອບຄົວ.

       ມັນເບິ່ງຄືວ່າຂ້ອຍເປັນ "ຜູ້ ນຳ" ແຕ່ຍັງໄດ້ຮັບ "ເຈົ້ານາຍໃຫຍ່".

* * *

       ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາຂ້ອຍມີ“ ເພື່ອນສອງຄົນ” - ລາວແລະ ໝາ. ທຸກໆເຊົ້າ, ລາວໄດ້ເອົາກະເປົາໄປເກັບເອົາວັດສະດຸທີ່ເສຍໄປຕາມເສັ້ນທາງລົດໄຟຈາກປະຕູ 1 ເຖິງກິໂລແມັດທີ 11 ແລ້ວເດີນທາງໄປຫາ Go Vap, Di An. ຫມາ ແລ່ນຄື ເຕທຽນ ເພື່ອຊ່ວຍພະສົງ ຕາດແທັງ, ໄດ້ແລະກັບຄືນມາຕາມເສັ້ນທາງ“ ເສັ້ນທາງສາຍ ໄໝ”. ໃນຕອນບ່າຍ, ຄູອາຈານແລະນັກຮຽນໄດ້ກັບຄືນໄປນອນຢູ່ຕັ່ງທີ່ຢູ່ໃກ້ໆທາງລົດໄຟ.

       ຮອດຕອນບ່າຍ, ແສງຕາເວັນໄດ້ສ່ອງແສງ, ເດັກຊາຍຂວດໄດ້ກັບຄືນມາໄວ, ຖືກະເປົາທີ່ໄດ້ສວມໃສ່ກັບວັດຖຸສິ່ງເສດເຫລືອບາງຢ່າງ. ແກ້ວ, ຂວດ, ເຮືອທີ່ແຕກຫັກ, ໝໍ້ ທີ່ບໍ່ມີທາງລຸ່ມ, bottle de saut (ເກີບ ສຳ ລານ) ໃນຊຸດໂສ້ງ, ໂສ້ງຂາໂສ້ງ ... ພວກເຂົາເບິ່ງຄືວ່າ "ສິນຄ້າ ໃໝ່" - ເຊິ່ງຂ້ອຍບໍ່ສົນໃຈ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າ entangled - ສຽງ bum.
- ໃຫ້ໄປຕະຫລາດໄທບິ່ງ.

       ລາວກໍ່ຄຸ້ນຫູແລ້ວໄປກັບຂ້ອຍ. ໝາ ແລ່ນມາທາງຫລັງພວກເຮົາ - ຄືການຍ່າງເຂົ້າໄປໃນການຜະຈົນໄພແບບ ໃໝ່ - ຂ້າມຖະ ໜົນ ທີ່ບໍ່ຮູ້ຫຍັງກ່ຽວກັບຊີວິດຂອງມັນ, ຜູ້ຕິດຕາມ ໃນຖານະເປັນເດັກຊາຍຂວດ, ເກືອບທັງຫມົດວິທີການໃນຕົວເມືອງແມ່ນບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍ, ເພາະວ່າມັນບໍ່ແມ່ນວິທີການທີ່ດີທີ່ຈະຫາເງິນສໍາລັບຊີວິດຂອງລາວ. ຢູ່ຖະ ໜົນ ດ້ວຍສາມທິດທາງ, ຢູ່ເບື້ອງຊ້າຍຂອງປ້ ຳ ນ້ ຳ ມັນແຫ່ງ ໜຶ່ງ ແມ່ນຕະຫລາດໄທບິ່ງ, ຢູ່ເບື້ອງຂວາແມ່ນໂຮງລະຄອນ Khai Hoan, ຫລຽວເບິ່ງໄປທີ່ສະ ໜາມ ທີ່ມີຝູງຊົນມາເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ສະ ໜາມ ຫຍ້າ, ພວກເຮົາໄດ້ພະຍາຍາມເບິ່ງວ່າມັນແມ່ນຫຍັງ ຜູ້ໂດຍສານໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນເພື່ອເບິ່ງ“ ການປະຕິບັດດ້ານການແພດດ້ານສິລະປະຫັດຖະ ກຳ”. ແຕ່ພວກເຂົາແມ່ນຄົນຝຣັ່ງສອງຄົນ - ຊາຍນ້ອຍແລະຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ມີ ໝີ. ພວກເຂົາ ກຳ ລັງສະແດງສິລະປະໃນຊຸດເຄື່ອງແບບສີຂາວ, ສາຍແອວສີ ດຳ ໜຶ່ງ ເສັ້ນແລະສີຂາວອີກໂຕ ໜຶ່ງ.

       ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍ່ປະກົດຕົວ, ຊາຍ ໜຸ່ມ ຄົນນີ້ໄດ້ຈັບຂ້າພະເຈົ້າໄປທີ່ສະ ໜາມ ຫຍ້າ, ຕີຂ້າພະເຈົ້າດ້ວຍເທັກນິກທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າລົ້ມລົງຢູ່ ໜ້າ ທ້ອງຟ້າແລະລາວໄດ້ກົ້ມຄໍຂ້າພະເຈົ້າ. ແປກໃຈ! ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຮັບຮູ້ຫຍັງເລີຍນອກ ເໜືອ ຈາກແຂນແລະຂາ, ແລ້ວສັບປ່ຽນກັນ! ທັນໃດນັ້ນ, ກະຕຸກເດັກກໍ່ຄ່ອຍໆເຕະລົງຫຼັງຈາກນັ້ນເຕະໃຫ້ຫົວຂອງຊາຍ ໜຸ່ມ ຝຣັ່ງຄົນ ໜຶ່ງ ທີ່ເຮັດໃຫ້ລາວບໍ່ອາຍ. ແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ຢືນຂື້ນ! ໝາ ກໍ່ດັງແຮງ! ຫຼັງຈາກນັ້ນ, growled!

       ທັນທີ, ຜູ້ຊາຍໃຫຍ່ຂອງຝຣັ່ງໄດ້ຈັບຕົວໄປຈັບເດັກຂວດ, ລາວໄດ້ກັບໄປ. ຊາຍຝຣັ່ງຄົນນັ້ນເຂົ້າໄປຕີດ້ວຍເຕັກນິກການຕີຄ້ອງໂດຍກົງ. ເດັກຜູ້ຊາຍແກ້ວໄດ້ກັບຄືນໄປບ່ອນໄວເພື່ອຫລີກລ້ຽງເບື້ອງຊ້າຍ. ຊາຍໃຫຍ່ຄົນຝຣັ່ງເຂົ້າໄປເຕະເດັກຂວດ. ຮ່າງກາຍທຸກຄົນຕື່ນຕົກໃຈ“ ໂອ້”. ມີຄົນເວົ້າວ່າ“ ລະວັງ! ລະ​ວັງ!"

       ເດັກຊາຍຂວດໄດ້ໂດດລົງໄປທາງຂວາ. ບໍ່ມີປະສິດທິພາບ, ຜູ້ຊາຍໃຫຍ່ຂອງຝຣັ່ງໂກງດຶງມີດອອກຈາກຂາໂສ້ງຂອງລາວ. ມັນແມ່ນ dagger ໄດ້. ຮ່າງກາຍທຸກຄົນໄດ້ຖອຍຫລັງ. ຂ້ອຍຍ່າງກັບ ໝາ ຫຼັງຈາກນັ້ນຢືນຢູ່ກັບ ຕຳ ແໜ່ງ ກອງ. ບັນຍາກາດເຄັ່ງຕຶງ. ໃນເວລານັ້ນຕາຂອງທຸກຄົນຢູ່ໃນເດັກຊາຍຂວດ. ລາວຍັງຖືກະເປົາຢູ່. ລາວແນມເບິ່ງຊາຍຝຣັ່ງຄົນນີ້ເພື່ອເບິ່ງວິທີການເຕັກນິກຂອງລາວ. ຜູ້ໃດຜູ້ ໜຶ່ງ ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ:“ ເອົາຖົງລົງ! ລາວວາງຖົງລົງ. ຊາຍຝຣັ່ງຄົນນີ້ໄດ້ໂຈມຕີລາວດ້ວຍດາບຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ລາວບິດຮ່າງກາຍຂອງລາວຫຼັງຈາກນັ້ນວາງຕີນລົງແລະເຂົ້າຂ້າງ, ຍ້າຍໄປທາງຊ້າຍ, ເບື້ອງຂວາເປັນຄັນຄາກ. ຊາຍຝຣັ່ງຄົນນີ້ບໍ່ຮູ້ວິທີຕີ, ຈາກນັ້ນກໍ່ງໍຕີລົງດ້ວຍຍອດຂອງດາບ. ທຸກໆຮ່າງກາຍໄດ້ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ:
 - ເຮີ້ຍ! ຄັນຄາກ, ກະໂດດໄປ!

       ໂດຍບໍ່ຕ້ອງເວົ້າວ່າ,“ທ່າງ່ອນ” - ຕອນນີ້ມີຊື່ຫຼິ້ນ ໃໝ່ - ລອກຄືກັບຟ້າຜ່າທີ່ມີໄຂມັນແລະຖືກເຕະດ້ວຍຕີນສອງຂ້າງໃສ່ມືຖືດາບຂອງຄົນຝຣັ່ງ. ຄົນດາບຊ້າຍມືຂອງລາວແລະລົ້ມລົງຢູ່ເທິງຫຍ້າ. ທ່າງ່ອນ ລອກເພື່ອເອົາດາບໄປ“ ສະແດງ” ແຕ່ບໍ່ໄດ້ໃຊ້ມັນ. ທຸກຄົນຕົບມືຢ່າງແຮງ. ໃນສະຖານະການທີ່ທຸກທໍລະມານ, ຜູ້ຊາຍຝຣັ່ງໄດ້ຕີ ທ່າງ່ອນ ໂດຍບັງເອີນ. ທ່າງ່ອນ ຍ້າຍເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການຫຼັງຈາກນັ້ນເຕະໂດຍກົງກັບຮ່ອງຂອງຜູ້ຊາຍຝຣັ່ງໄດ້. ລາວຍິ້ມແຍ້ມແຈ່ມໃສແລ້ວລ້ອມລ້ອມຮ່ອງຂອງລາວດ້ວຍມື. ທຸກຄົນຕົບມືດັງຂື້ນອີກ. ຜູ້ຊາຍຝຣັ່ງສອງຄົນໄດ້ສັນຍາວ່າຈະແລ່ນ ໜີ ໄປທາງກົງກັນຂ້າມກັບເຮືອນທີ່ມີຕຶກຫລາຍໆຫລັງ. ພວກເຂົາແລ່ນແລະຮ້ອງວ່າ“ Mẹ c xàlù! A - nam - mit (Fuck ທ່ານ, ຫວຽດນາມ!) "

       ທຸກໆຄົນໄດ້ຖືສາມຄົນຂອງພວກເຮົາໃນການຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການແກ້ແຄ້ນຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ໂດຍສະເພາະ, ໝາ ຖືກປະຊາຊົນໂຍນລົງສູ່ທ້ອງຟ້າ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຖື! ແລ້ວຖິ້ມ! ໂຮ. ໝາ ຮ້ອງດັງໆ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າ“ ອິດສາ” ເລັກນ້ອຍ. ມັນບໍ່ມີຜົນ ສຳ ເລັດຫຍັງໃນການຕໍ່ສູ້ຢ່າງໃກ້ຊິດນີ້ແຕ່ວ່າ "ເປືອກ, ເປືອກ, ເປືອກ". ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າທັນທີທັນໃດຮູ້ວ່າລາວ ກຳ ລັງປອກເປືອກຄືກັບທໍ່ກະເພາະ. ມັນດັງຂຶ້ນຫລາຍ, ທະຫານກໍ່ໂຈມຕີຫລາຍຂື້ນ. ດັ່ງນັ້ນເດັກຊາຍຂວດຈຶ່ງມີທີມງານສະ ໜັບ ສະ ໜູນ. ລາວມີຄວາມ ໝັ້ນ ໃຈຕົນເອງແລະ ໜັກ ແໜ້ນ. ສະນັ້ນການສູ້ຮົບຈຶ່ງ ສຳ ເລັດລົງ. ປະຊາຊົນທຸກຄົນສືບຕໍ່ຖີ້ມ ໝາ ລົງ! ມັນ“ ເປືອກ, ເປືອກ, ເປືອກ”.

       ໃນຕົວຢ່າງ ທຳ ອິດທີ່ຂ້ອຍໄດ້ປະເມີນຜົນ ສຳ ເລັດນີ້, ເດັກຊາຍຂວດສົມຄວນໄດ້ 10 ຄະແນນ. ແລະຂ້ອຍມີ 7 ຄະແນນຍ້ອນການສູ້ຮົບໂດຍ "ຍຸດທະສາດຂອງການອົດທົນ". ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້າພະເຈົ້າຖືກຈັບແລະທໍລະມານໂດຍຝ່າຍກົງກັນຂ້າມທີ່ຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ສັບສົນ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ໃຫ້ລາຍລະອຽດໃດໆ. ໂຊກດີທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອໃນເວລາທີ່ ກຳ ນົດ. ດັ່ງນັ້ນຄຸນງາມຄວາມດີຂອງຂ້ອຍຕ້ອງຢູ່ 8 ຈຸດ. ແຕ່ຄ່ອຍໆຂ້ອຍຄິດວ່າ ໝາ ຕ້ອງເປັນ 8 ຈຸດ. ສະນັ້ນມັນເຫັນໄດ້ຊັດວ່າມັນໃຊ້ມັນເປັນ“ ສຽງດັງ” ຄືກັບປືນໃຫຍ່“ ເພື່ອນາບຂູ່” ແລະເຮັດໃຫ້ວິນຍານຂອງສັດຕູອ່ອນແອລົງ. ຫລັງຈາກນີ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າ ໝາ ຄວນສົມຄວນ 9 ຄະແນນ.

       ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ທຸກຄົນກໍ່ແຍກອອກໂດຍອັດຕະໂນມັດ. ຫລັງຈາກນັ້ນ ຕຳ ຫຼວດໄດ້ມາແລະດັງຂຶ້ນຢ່າງແຮງ! ມີດຖືກໂຈນໂດຍກຸ່ມໂຈນປຸ້ນຢູ່ຕະຫລາດໄທບິ່ງວ່າເປັນເກີບຈັບ. ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ, ມີບາງສິ່ງບາງຢ່າງເຊັ່ນ: ການຍ້ອງຍໍແລະຄວາມນັບຖືໃນໃຈຂອງຂ້ອຍຕໍ່ລາວໃນຖານະທີ່ເປັນເພື່ອນຫຼືເປັນຄູສອນ!

       ມື້ ໜຶ່ງ ຂ້ອຍຖາມອ້າຍວ່າ: - ເຈົ້າຮູ້ຈັກສິລະ martial!
       ລາວມິດງຽບ. - ສາຂາສິລະປະສາດແມ່ນຫຍັງ! ເວົ້າກ່ຽວກັບມັນ!
       ລາວຍັງມິດງຽບຢູ່. - ການແຂ່ງຂັນກິລາຄັນຄາກ? ເບິ່ງມັນ!
       ລາວຍັງບໍ່ເວົ້າຫຍັງເລີຍ!

       ແຕ່ວ່າໃນເວລາກາງຄືນຂອງວົງເດືອນເຕັມ, ທ່າງ່ອນ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າປະຕິບັດຂັ້ນຕອນແລະຫຼັງຈາກນັ້ນ exhale, inhale. ສອງສາມມື້ຕໍ່ມາ, ລາວໄດ້ສອນຂ້າພະເຈົ້າໃຫ້ຍ້າຍມືແລະຕີນໄປຫາສີ່ທິດທາງດ້ວຍການດຶງຕີນເບື້ອງ ໜຶ່ງ ກັບມາແລະອີກເບື້ອງ ໜຶ່ງ ຍູ້ອອກ. ຫຼັງຈາກນັ້ນລາວໄດ້ບອກຂ້ອຍໃຫ້ແຕະພື້ນດິນດ້ວຍນິ້ວມືຂອງທັງສອງມືເພື່ອທົດສອບຄວາມເຂັ້ມແຂງ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ວາງຂາສອງເບື້ອງໃຫ້ເປັນນັກເຕັ້ນ ລຳ ເພດຍິງ.

       ຫລັງຈາກນັ້ນລາວໄດ້ສອນຮູບແບບພື້ນທີ່ໃຫ້ຂ້ອຍເປັນ“ ຄັນຄາກ” ທີ່ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍເຫັນມາກ່ອນໃນໂຮງຮຽນສິລະປະໃນຊີວິດຂອງຂ້ອຍຈາກ Saigon to ມາລັງ, Nga Ba Chu Ia or ຊອມ Cui to ພູລະມາມ. ຫຼັງຈາກນັ້ນໄປຍີ່ປຸ່ນ, ຝຣັ່ງ, ສະຫະລັດອາເມລິກາ, ອີຕາລີ, ເຢຍລະມັນ, ເຊັກໂກ…

       ແລະຂ້າພະເຈົ້າຍັງບໍ່ຮູ້ຮາກຂອງ“ທ່າງ່ອນ” ລາວມາຈາກໃສແລະໃຜເປັນນາຍຂອງລາວ. ແນ່ນອນລາວຕ້ອງມີນາຍຊ່າງ. ແລະຊີວິດຂອງລາວເປັນແນວໃດ? ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ພາດໂອກາດນີ້!

ແບ້ TU THƯ
10/2019

ເບິ່ງເພີ່ມເຕີມ:
◊  ຊອກຫາ MY“ VO COC” ຂອງຂ້ອຍ - ພາກທີ 1
◊  ຊອກຫາ MY“ VO COC” ຂອງຂ້ອຍ - ພາກທີ 2